شعر از ابوالقاسم لاهوتی: تنیده یاد تو در تار و پودم، میهن ای میهن

تنیده یاد تو در تار و پودم، میهن ای میهن

بود لبریز از عشقت وجودم میهن ای میهن

تو بودم کردی از نابودی و با مهر پروردی
فدای نام تو بود و نبودم میهن، ای میهن

فزونتر گر می مهرت اثر می کرد چون دیده
به حال پرعذابت می گشودم میهن ای میهن

به هر مجلس به هر زندان به هر شادی به هر ماتم
به هر حالت که بودم با تو بودم میهن ای میهن

اگر مستم اگر هشیار اگر خوابم اگر بیدار
به سوی تو بود روی سجودم میهن ای میهن

به دست دل گیاهی جز گل رویت نمی روید
من این زیبازمین را آزمودم میهن ای میهن

ABONNÉ

احمد ظاهر تنیده یاد تو در تار و پودم، میهن، ای میهن! بود لبریز از عشقت وجودم، میهن، ای میهن! تو بودم کردی از نابودی و با مهر پروردی فدای نام تو بود و نبودم، میهن، ای میهن! اگر مستم اگر هوشیار، اگر خوابم اگر بیدار بسوی تو بود روز سجودم، میهن، ای میهن! به هر مجلس به هر زندان، به هر شادی به هر ماتم به هر حالت که بودم با تو بودم، میهن، ای میهن!