ب از از جهان حسرت دیدار می رسم آیینه در بغل به در یار می رسم خوابم بهار دولت بیدار می شود هر چند تا به سای هٔ دیوار می رسم زین یک نفس متاع که بار دل است و بس شور هزار قافله در بار می رسم میخانهٔ حضور خیال نگاه کیست جام دماغ دارم و سرشار می رسم نازم به...

دل چو آزاد از تعلق شد منور می شود قطره ای کز موج دامن چید گوهر می شود گرد هستی عقدهٔ پرواز عالی فطرتی ست از حجاب دود خویش این شعله اخگر می شود ای که از لطف حقیقت آگهی خاموش باش یک سخن هم کز دو لب خیزد مکرر می شود در خموشی بس حلاوتهاست از نی کن قیاس چون...