فردا، سحرگاه که روستاها سفید می شوند ویکتور هوگو فردا، سحرگاه که روستاها سفید می شوند، من ترک می کنم. می بینی، می دانم که منتظر من هستی. از جنگل می گذرم، از کوه ها می گذرم. دیگه نمیتوانم ازتو دور باشم با چشمان خیره به افکارم راه خواهم رفت، بدون دیدن چیزی...

برگ های مرده ای کاش یادت می آمد روزهای خوشی که با هم دوست بودیم در آن زمان زندگی زیباتر بود و خورشید داغتر از امروز است. برگ های مرده را با بیل جمع می کنند، میبینی فراموش نکردم برگ های مرده را با بیل جمع می کنند، خاطرات و حسرت ها هم و باد شمال آنها را...